Yerevan Botanical Garden
Երևանի բուսաբանական այգի
September, 6-17
Opening:
Wednesday, September 6, 2023 at 7 PM
1 Acharyan Str.
Yerevan, Armenia
Tue–Sun: 10:00 – 19:00
Tel. +374 10 621762
Admission fee
AMD 800
Աճառյան փող. 1
Երեքշաբթի – կիրակի, 10:00 – 19:00
Հեռ. +374 10 621762
Բացման միջոցառումները տեղի կունենան սեպտեմբերի 6-ին՝ չորեքշաբթի, ժամը 19:00-ին Երևանի բուսաբանական այգում (Երևան, Աճառյան 1):
Մուտքավճար՝
800 դրամ
Marina Alekseeva, Edgar Amroyan, Ludmila Belova, CYLAND Audio Archive, Anna Frants, Ivan Govorkov, Gray Cake, Styopa Grigoryan, Sander Hagelaar, Sergey Kishchenko, Irina Korina, Anastasia Koroleva, Gustavo Matamoros, Nao Nishihara, Taguhi Torosyan, Mónica Naranjo Uribe
Մարինա Ալեքսեևա, Էդգար Ամրոյան, Լյուդմիլա Բելովա, Աննա Ֆրանց, Իվան Գովորկով, Ստյոպա Գրիգորյան, Սանդեր Հագելաար, Սերգեյ Կիշչենկո, Իրինա Կորինա, Անաստասիա Կորոլյովա, Գուստավո Մատամորոս, Թագուհի Թորոսյան, Մոնիկա Նարանխո Ուրիբե, CYLAND Ձայնային Արխիվ (CAA), Gray Cake
Marina Alekseeva
Goodbye
Video, 2023
10″ Digital picture frames, Plexiglas; video [00:02:50, color, sound, loop]
Life is a movement, and it takes place even after that life is buried under ground. This could be invisible for the eye (if the remaining windows are to be backfilled), but we shall always hear at least a faint sound.
Մարինա Ալեքսեևա
«Հրաժեշտ»
Վիդեո 2023 թ.
10 դյույմ թվային նկարների շրջանակներ, պլեքսիգլաս, վիդեո [00:02:50, գույն, ձայն, հանգույց]
Կյանքը շարժում է, և դա տեղի է ունենում նույնիսկ այն բանից հետո, երբ կյանքը թաղվում է հողի տակ։ Սա կարող է անտեսանելի լինել աչքի համար (եթե մնացած պատուհանները պետք է փակվեն), բայց մենք միշտ գոնե թույլ ձայն կլսենք:
Edgar Amroyan
Rescue Ship
Installation, 2023
The installation Rescue Ship is an analogy to Aivazovsky's painting The Relief Ship, banned in Russia. This installation plays the music that constitutes the essence of western culture. Music opens doors of the forbidden, pushing the boundaries of art towards the oceanic horizon.
Էդգար Ամրոյան
«Փրկության նավը»
Ինստալացիա, 2023 թ.
«Փրկարար նավ» ինստալացիան Այվազովսկու «Օգնության նավը» նկարի անալոգիան է, որն արգելված է Ռուսաստանում: Այս ինստալացիան նվագում է այն երաժշտությունը, որը կազմում է արևմտյան մշակույթի էությունը: Երաժշտությունը բացում է արգելվածի դռները՝ մղելով արվեստի սահմանները դեպի օվկիանոսային հորիզոններ:
Ludmila Belova
Eternal Present
Video Installation, 2023
TV monitor, frame; video [00:06:18, color, sound, loop]
“Because we go and beauty stays. Because we are headed for the future, while beauty is the eternal present. <...> Aesthetic sense is the twin of one's instinct for self-preservation and is more reliable than ethics.” — Joseph Brodsky, "Watermark"
The fragility and vulnerability of human life, its brevity and finiteness are questions that torment a person, everyone is looking for their own answers. The consolation in this kind of reflection is beauty. The beauty of nature, art as a kind of "beauty".
Rainer Maria Rilke wrote "For beauty is nothing but the beginning of terror". The horror is that beauty remains in the eternal present, in eternity, and man gets only a moment.
The installation "Eternal Present" is a monitor inserted into an antique frame and looks like a painting hanging on the wall. On the "picture" you see, reminiscent of abstraction, a composition of bright spots. There is a close-up view of a fragment of a natural landscape. At a distance of two steps, this picture should surprise with color and composition. But, from a closer distance, the strange movement that takes place on the screen among these bright spots is recognized and it becomes clear that under the layer of leaves and shells of shrimp, armies of worms move in their eternal movement.
Լյուդմիլա Բելովա
«Հավերժական ներկա»
Վիդեո ինստալացիա, 2023 թ.
Հեռուստացույցի մոնիտոր, շրջանակ, վիդեո [00:06:18, գույն, ձայն, հանգույց]
«Որովհետև մենք գնում ենք, իսկ գեղեցկությունը մնում է: Որովհետև մենք գնում ենք դեպի ապագա, մինչդեռ գեղեցկությունը հավերժական ներկան է: <...> Էսթետիկ զգայարանը ինքնապահպանման բնազդի երկվորյակն է և ավելի հուսալի, քան էթիկան»։ — Ջոզեֆ Բրոդսկի, «Ջրանիշ»
Մարդկային կյանքի փխրունությունն ու խոցելիությունը, նրա հակիրճությունն ու վերջավոր լինելը հարցեր են, որոնք տանջում են մարդուն: Յուրաքանչյուրն իր պատասխանն է փնտրում։ Այս տեսակի արտացոլման մեջ մխիթարությունը գեղեցկությունն է: Բնության գեղեցկությունը, արվեստը՝ որպես «գեղեցկության» տեսակ։
Ռայներ Մարիա Ռիլկեն գրել է. «Քանզի գեղեցկությունը ոչ այլ ինչ է, քան սարսափի սկիզբը»: Սարսափելին այն է, որ գեղեցկությունը մնում է հավերժական ներկայում, հավերժության մեջ, իսկ մարդը ստանում է ընդամենը մի պահ։
«Հավերժական նվեր» ինստալացիան հնաոճ շրջանակի մեջ տեղադրված մոնիտոր է և կարծես պատից կախված նկար լինի։ «Նկարի» վրա, որը դուք տեսնում եք, հիշեցնում է աբստրակցիա, լուսավոր կետերի կոմպոզիցիա, որը բնական լանդշաֆտի մի հատվածի դիտում է՝ մոտ հեռավորությունից։ Երկու քայլ հեռավորության վրա այս նկարը պետք է զարմացնի գույնով և ձևով: Բայց ավելի մոտ տարածությունից ճանաչվում է էկրանի վրա տեղի ունեցող տարօրինակ շարժումը այս լուսավոր կետերի միջև և պարզ է դառնում, որ տերևների և ծովախեցգետնի պատյանների շերտի տակ որդերի բանակներ են շարժվում՝ իրենց հավերժական շարժման մեջ։
CYLAND Audio Archive (CAA)
Selection of records from CAA, 2013 — ongoing
25 vinyl records, turntable, headphones
The CYLAND Audio Archive (CAA) is a division of CYLAND MediaArtLab, created to investigate archiving and exhibiting methodologies of sound art. This archive is a continuous process of working on a structure of various subgenres of sound art, making compilations, and cataloging the growing archive. To date, there are 58 releases in the archive, including works by more than 80 artists from every continent except Antarctica. All the records are available for listening on cyland.bandcamp.com.
Sound art has consistently been a part of CYLAND’s festivals and exhibitions. We have been experimental with our approach, largely because when exhibited amongst multimedia installations, sound art can easily fall in the shadows.
It was a long process of trial and error to find a concept that would manifest in physical form a presence of sound in an exhibition space. There were probes with using portable players or tablets, headphones or directional speakers. Surprisingly, the most suitable medium — vinyl records — has always been available and remains to be a means of record and archive, it’s so well suited for representation of sound. Using records, we can now store, and showcase sound art in its most natural physical form. First-hand interaction with a turntable became a good additional feature. While the curator’s job is to compile a selection of records for an exhibition, people themselves manage the rest — they choose records to play, and run through descriptions. Each of the releases presented, are a stand-alone pieces accompanied with an artist statement, short commentary from auteur. — Sergey Komarov
Selection of records for CYFEST-15 in Yerevan:
CAA—1 Nick Edwards
CAA—2 Peter Vogel
CAA—3 Hans Tammen
CAA—4 Dmitry ::vtol:: Morozov
CAA—5 Kurvenschreiber
CAA—7 Art Electronics
CAA—8 Pete Um
CAA—9 Jonas Gruska
CAA—10 Yoshio Machida
CAA—12 Vasily Stepanov
CAA—13 Sasash Ulz
CAA—14 Georgy Bagdasarov
CAA—15 Max Kuiper & Thorstan Soltau
CAA—16 Mark Hannesson
CAA—17 Akira Rabelais
CYLAND աուդիո արխիվ (CAA)
CAA արխիվի ընտրանի, 2013 թ. — շարունակական
25 վինիլային սկավառակ, պտտվող սեղան, ականջակալներ
CYLAND Աուդիո արխիվը (CAA) CYLAND MediaArtLab-ի ստորաբաժանումն է, որը ստեղծվել է ձայնային արվեստի արխիվացման և ցուցադրման մեթոդաբանությունների ուսումնասիրության համար: Այս արխիվը ձայնային արվեստի տարբեր ենթաժանրերի կառուցվածքի վրա աշխատելու, հավաքագրումների և աճող արխիվի կատալոգավորման շարունակական գործընթաց է: Մինչ օրս արխիվում կա 58 նմուշ՝ ներառյալ ավելի քան 80 արվեստագետների գործեր բոլոր մայրցամաքներից, բացի Անտարկտիդայից: Բոլոր ձայնագրությունները հասանելի են cyland.bandcamp.com կայքում:
Ձայնային արվեստը մշտապես եղել է CYLAND-ի փառատոնների և ցուցահանդեսների մի մասը: Մեր մոտեցումը հիմնականում փորձարարական է, քանի որ բազմամիջնոց ինստալացիաներում օգտագործվելիս ձայնային արվեստը հեշտությամբ կարող է ստվերում մնալ:
Դա փորձարկման և սխալի երկար գործընթաց էր՝ գտնելու հայեցակարգ, որը ֆիզիկական ձևով կարտացոլեր ձայնի առկայությունը ցուցահանդեսային տարածքում: Փորձեր արվեցին օգտագործել շարժական նվագարկիչներ կամ պլանշետներ, ականջակալներ կամ ուղղորդող բարձրախոսներ: Զարմանալիորեն ամենահարմար միջոցը վինիլային ձայնագրություններն էին՝ միշտ հասանելի և հարմար թե՛ ձայնագրման և թե որպես արխիվային միջոց, իսկ ամենահարմարը՝ ձայնը ներկայացնելու համար: Օգտագործելով ձայնագրություններ՝ մենք այժմ կարող ենք պահել և ցուցադրել ձայնային արվեստն իր ամենաբնական ֆիզիկական ձևով: Պտտվող սարքի հետ անմիջական փոխազդեցությունը լրացուցիչ հատկություն դարձավ: Մինչ կուրատորի գործը ցուցահանդեսի համար ձայնագրությունների ընտրանի կազմելն է, մարդիկ իրենք են ղեկավարում մնացածը: Նրանք ընտրում են ձայնագրություններ նվագելու համար և անցնում նկարագրությունների միջով: Ներկայացված ձայնագրություններից յուրաքանչյուրը առանձին կտոր է, որն ուղեկցվում է արվեստագետի ներկայացմամբ և հեղինակի կարճ մեկնաբանությամբ: — Սերգեյ Կոմարով
Նյութերի ընտրություն` Երևանի CYFEST-15-ի համար:
CAA - 1 Նիկ Էդվարդս
CAA - 2 Պիտեր Ֆոգել
CAA - 3 Հանս Թամմեն
CAA - 4 Դմիտրի ::vtol:: Մորոզով
CAA - 5 Կուրվենշրայբեր
CAA - 7 Արտ Էլեկտրոնիկս
CAA - 8 Փիթ Ում
CAA - 9 Յոնաս Գրուսկա
CAA - 10 Յոշիո Մաչիդա
CAA - 12 Վասիլի Ստեփանով
CAA - 13 Սասաշ Ուլց
CAA - 14 Գեորգի Բաղդասարով
CAA - 15 Մաքս Կուիպեռ և Թորնստան Սոլթաու
CAA - 16 Մարկ Հաննեսոն
CAA - 17 Ակիրա Ռաբլե
Anna Frants
Obstinacy and Persistence
from series “Coordinate system”
Installation, 2023
Arduino C, Python; Raspberry Pi 3, Arduino controllers; micro projectors, media players, LED strip; artificial plastic rock, podium
Engineers: Philipp Avetisov, Denis Andreev, Eugene Ovsyannikov, Dmitry Shirokov
Video engineer: Alexander Bochkov
Supported by CYLAND MediaArtLab
In her work “Obstinacy and Persistence”, Anna Frants reflects on these apparent synonyms. Obstinacy is common to both humans and animals, and even more so to the latter, since the saying goes “obstinate as a mule”, and not the other way around. As for persistence, it is mainly characteristic of people who possess this quality, helping them to win at any work, even as meaningless as the one Sisyphus had. Camus, however, believed that the Sisyphean labor has as much meaning as most of our contemporary jobs in factories or offices. An obstinate creature will make every effort to not budge. But a persistent person will be moving forward or upward, overcoming all the obstacles and being guided by a star in the sky or, by flickers of light running up the tamarind seedpod.
Աննա Ֆրանց
«Համառություն և հաստատակամություն»,
Coordinate system շարքից
Ինստալացիա, 2023 թ.
Arduino C, Python Raspberry Pi 3, Arduino կարգավորիչներ, միկրո պրոյեկտորներ, մեդիա նվագարկիչներ, LED ժապավեն, արհեստական պլաստիկ քար
Ինժեներներ՝ Ֆիլիպ Ավետիսով, Դենիս Անդրեև, Եվգենի Օվսյաննիկով, Դմիտրի Շիրոկով
Վիդեո ինժեներ՝ Ալեքսանդր Բոչկով
CYLAND MediaArtLab-ի աջակցությամբ
Իր «Համառություն և հաստատակամություն» աշխատանքի մեջ Աննա Ֆրանցն անդրադառնում է այս ակնհայտ հոմանիշներին: Համառությունը բնորոշ է և՛ մարդկանց, և՛ կենդանիներին, և առավել ևս՝ վերջիններիս, քանի որ ընդունված է ասել «էշի պես համառ», և ոչ հակառակը։ Ինչ վերաբերում է հաստատակամությանը, ապա այն հիմնականում բնորոշ է այն մարդկանց, ովքեր ունեն այս հատկանիշը, որն օգնում է նրանց հաղթել ցանկացած աշխատանքում, նույնիսկ այնքան անիմաստ, ինչպիսին Սիզիփոսի աշխատանքն էր։ Քամյուն, սակայն, կարծում էր, որ սիզիփյան աշխատանքը նույնքան նշանակություն ուներ, որքան աշխատանքը ժամանակակից գործարաններում կամ գրասենյակներում: Համառ արարածը բոլոր ջանքերը կգործադրի, որպեսզի չհեռանա: Բայց հաստատակամ մարդը կշարժվի առաջ կամ վեր՝ հաղթահարելով բոլոր խոչընդոտները և առաջնորդվելով երկնքում գտնվող աստղով կամ լույսի թրթռումներով, որոնք փայլփլում են տամարինդի սերմնացանի վրա:
Ivan Govorkov
Step
Site-specific object, 2023
black tape, stairs
Nothing is as vulnerable as human perception. For instance, one black band can change the perception of steps from horizontal to vertical and vice versa. And an illusion begins to be perceived as reality...
Իվան Գովորկով
«Քայլ»
Տեղհատուկ օբյեկտ, 2023 թ.
սև ժապավեն, աստիճաններ
Ոչինչ այնքան խոցելի չէ, որքան մարդկային ընկալումը: Օրինակ, մեկ սև ժապավենը կարող է փոխել քայլերի ընկալումը հորիզոնականից ուղղահայաց և հակառակը: Եվ պատրանքը սկսում է ընկալվել որպես իրականություն...
Gray Cake
Night in Gale
Generative AV, 2020
Python, StyleGAN2, Magenta DDSP Timbre Transfer; plasma display, headphones, video [00:07:15, color, sound, loop]
The project was started during MA in DA FEFU (Vladivostok, Russia)
Can we imagine plants that do not exist in nature? Is there any technology that may help us imagine such things? “The Night in gale” is a generative video art that answering this question. Neural network StyleGAN2 was trained on a huge data set of plant images from the archive of New York Botanical Garden, and the video is representing the imagination process.
The audio track is a nightingale song processed by the neural network algorithm Magenta DDSP Timbre Transfer to make it sound like a viola.
Gray Cake
«Գիշերը փոթորկի մեջ»
Գեներատիվ AV, 2020 թ.
Python, StyleGAN2, Magenta DDSP Timbre Transfer, պլազմային էկրան, ականջակալներ, տեսանյութ [00:07:15, գույն, ձայն, հանգույց]
Ծրագիրը սկսվել է DA FEFU-ի մագիստրատուրայի ընթացքում (Վլադիվոստոկ, Ռուսաստան)
Կարո՞ղ ենք պատկերացնել այնպիսի բույսեր, որոնք գոյություն չունեն բնության մեջ: Կա՞ որևէ տեխնոլոգիա, որը կարող է օգնել մեզ նման բաներ պատկերացնել։ «Գիշերը փոթորկի մեջ»-ը գեներատիվ վիդեո արվեստ է, որը պատասխանում է այս հարցին: StyleGAN2 նեյրոնային ցանցը վերապատրաստվել է Նյու Յորքի բուսաբանական այգու արխիվի բույսերի պատկերների հսկայական հավաքածուի վրա, և տեսանյութը ցույց է տալիս երևակայության գործընթացը:
Սաունդթրեքը սոխակի երգ է, որը մշակվել է Magenta DDSP Timbre Transfer նեյրոնային ցանցի ալգորիթմի կողմից, որպեսզի այն հնչի որպես ալտ:
Styopa Grigoryan
ՆԱ
Bio-installation, 2023
In memory of my friend
"Նա" [Na] is a pronoun like he/she in English. However, "Նա" is used for both women and men. There is no gender in Armenian. There are many pronouns in Armenian: "Սա", "Դա", "Նա", "Այս", "Այդ", "Այն" but it seems only "Նա" is versatile and breathy. "Նա" is born, "Նա" lives, "Նա" dies without diminishing, disappearing, annihilating, as long as we pronounce those two simple sounds. We love Նա, we hate Նա, we lose Նա, we miss Նա, we remember Նա and Նա takes shape every time we utter it. Նա is embodied in us.
You may not see "Նա", but you are also "Նա" inside someone when you are no longer there for "you". You are no longer "Նա", but you are there, when they remember you.
ՆԱ is an experimental bio-installation, for which the necessary biomaterial is bees and dyes with natural raw materials. For the exhibition period, they are placed in a glass polygon, with two separate flat levels. Holes in layers allow the insects to move freely in between the flat floors, staying inside. Bees feed by raw materials dyes. Gradually, the inner layer transforms into a beeswax texture. Its appearance is unpredictable, as a natural result of the transformation of matter by the activity of insects. — Styopa Grigoryan
Ստյոպա Գրիգորյան
«ՆԱ»
Բիո-ինստալացիա, 2023 թ.
Ընկերոջս հիշատակին
«Նա»-ն անգլերենի he/she-ի նման դերանուն է: Սակայն «Նա»-ն օգտագործվում է ինչպես կանանց, այնպես էլ տղամարդկանց համար։ Հայերենում սեռ չկա. հայերենում շատ դերանուններ կան՝ «Սա», «Դա», «Նա», «Այս», «Այդ», «Այն», բայց թվում է, թե միայն «Նա»-ն է բազմակողմանի և շնչող։ «Նա»-ն ծնվում է, «Նա»-ն ապրում է, «Նա»-ն մեռնում է՝ չպակասելով, անհետանալով, ոչնչացնելով, քանի դեռ մենք արտասանում ենք այդ երկու պարզ հնչյունները։ Մենք սիրում ենք «Նա»-ն, ատում ենք «Նա»-ին, կորցնում ենք «Նա»-ին, կարոտում ենք «Նա»-ին, հիշում ենք «Նա»-ն, և «Նա»-ն ամեն անգամ ձև է ստանում, երբ այն արտասանում ենք: «Նա»-ն մարմնավորված է մեզանում:
Դուք կարող եք չտեսնել «Նա», բայց դուք նաև «Նա» եք ինչ-որ մեկի ներսում, երբ այլևս չկաք «քեզ» համար։ Դու այլևս «Նա» չես, բայց կաս, երբ քեզ հիշում են։
«ՆԱ»-ն փորձարարական բիոինստալացիա է, որի համար անհրաժեշտ կենսանյութը մեղուներն են և բնական հումքով ներկանյութերը։ Ցուցահանդեսային ժամանակահատվածի համար դրանք տեղադրվում են ապակե պոլիգոնի մեջ՝ երկու առանձին հարթ մակարդակներով։ Շերտերի անցքերը թույլ են տալիս միջատներին ներսում մնալով ազատ տեղաշարժվել հարթ հատակների միջև: Մեղուները սնվում են հումքի ներկանյութերով։ Աստիճանաբար ներքին շերտը վերածվում է մեղրամոմի հյուսվածքի: Նրա տեսքը անկանխատեսելի է, միջատների ակտիվությամբ նյութի փոխակերպման բնական արդյունք։ — Ստյոպա Գրիգորյան
Sander Hagelaar
Guidance
Installation, 2023
C++, Arduino IDE; Arduino microcontroller; water pumps, motors with nozzles, glass slumping kiln, glass objects, water pool structure
"Guidance" is an installation that invites visitors to explore the delicate interplay between strength and vulnerability. A jet of water powerfully directed upwards, only to be resolutely redirected downwards by an object hanging above.
Within this display, the water embodies qualities of strength and vulnerability, mirroring our own human condition. Its cascading movement echoes a delicate balance. Viewers are invited to reflect on the innate connections we share with water and the profound significance of the control we exert over our surroundings.
"Guidance" shows our relationship with forces beyond our control, our vulnerability. And the beauty of surrendering to our vulnerability. The art of losing.
Սանդեր Հագելաար
«Ուղղորդում»
Ինստալացիա, 2023 թ.
C++, Arduino IDE Arduino միկրոկոնտրոլեր ջրի պոմպեր, վարդակներով շարժիչներ, ապակե լցոնման վառարան, ապակյա իրեր, ջրավազանի կառուցվածք
«Ուղեցույց»-ն ինստալացիա է, որն այցելուներին հրավիրում է ուսումնասիրելու ուժի և խոցելիության նուրբ փոխազդեցությունը: Ջրի շիթ, որն ուժգին ուղղված է դեպի վեր և միայն վերևում կախված առարկայի միջոցով վճռականորեն վերահղվում է դեպի ներքև:
Այս ցուցադրության մեջ ջուրը մարմնավորում է ուժի և խոցելիության հատկություններ՝ արտացոլելով մեր սեփական մարդկային վիճակը: Նրա կասկադային շարժումը նուրբ հավասարակշռության մասին է: Դիտողները հրավիրվում են խորհելու ջրի հետ մեր ունեցած բնական կապերի և մեր շրջապատի նկատմամբ մեր կիրառած վերահսկողության խորը նշանակության մասին:
«Ուղեցույց»-ն ի հայտ է բերում մեր վերահսկողությունից դուրս ուժերի հետ մեր հարաբերությունները, մեր խոցելիությունը: Եվ մեր խոցելիության գեղեցկությունը: Կորցնելու արվեստը:
Sergey Kishchenko
Venetiae: quintum corpus, series
Video installation, 2023
Bunker, video [00:06:00, color, sound, loop]; Duck Test № 5 (Venetian), video [00:11:15, color, sound, loop]; beach umbrella, suitcase
Music for Bunker: Roza vetrov by Iraida Yusupova, performed by Lydia Kavina
Music for Duck Test № 5 (Venetian): Mixolydia by Jorge Antunes, performed by Lydia Kavina
Venetiae: Quintum Corpus is a series of video-works prepared expressly for a joint performance with Lidia Kavina, composer and Theremin performer. They were created in Venice and dedicated to it. I have been living in this city for over half a year by now. My life here proved to be full of amazing, unexpected discoveries. I photographed umbrella pines in dense fogs in Alberoni, dunes and forest reserves in Lido and Pellestrina, lions with human faces in Venice and Chioggia, glass blowing in Murano, Venetian sky and courtyards and, finally, sinister bunkers and artillery fortifications left from the times of World War II.
Working on this series I used the philosophy of fluid flying screens in order to underline the world's fragility. One of the video sketches is dedicated to my alter ego "Duck-Man", his memories of the lost motherland and his perceptions of Venice. — Sergey Kishchenko
Սերգեյ Կիշչենկո
Venetiae: Quintum Corpus շարքից
Վիդեո ինստալացիա, 2023 թ.
Բունկեր, վիդեո [00:06:00, գույն, ձայն, հանգույց], Duck Test #5 (Վենետիկ), տեսանյութ [00:11:15, գույն, ձայն, հանգույց], ծովափնյա հովանոց, ճամպրուկ
Երաժշտություն բունկերի համար. Ռոզա Վետրով Իրաիդա Յուսուպովան, Լիդիա Կավինայի կատարմամբ
Երաժշտություն Duck Test No 5 (վենետիկյան). Mixolydia Խորխե Անտունեսի, Լիդիա Կավինայի կատարմամբ
Venetiae. Quintum Corpus-ը վիդեո-աշխատանքների շարք է, որը պատրաստվել է կոմպոզիտոր Լիդիա Կավինայի և Թերեմին կատարողի հետ համատեղ կատարման համար: Դրանք ստեղծվել են Վենետիկում և նվիրված են քաղաքին։ Արդեն կես տարուց ավել է, ինչ ապրում եմ այս քաղաքում։ Իմ կյանքն այստեղ լի էր զարմանալի, անսպասելի բացահայտումներով: Ես լուսանկարել եմ հովանոցային սոճիներ խիտ մառախուղի մեջ Ալբերոնիում, ավազաթումբեր և անտառային արգելոցներ Լիդոում և Պելլեստրինայում, մարդկային դեմքով առյուծներ Վենետիկում և Չիոգգիայում, ապակյա արտադրությունը Մուրանոյում, Վենետիկի երկինքն ու բակերը և, վերջապես, չարաբաստիկ բունկերներ և հրետանային ամրոցներ, որ մնացել են Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակներից։
Աշխատելով այս շարքի վրա՝ ես օգտագործեցի հեղուկ թռչող էկրանների փիլիսոփայությունը, որպեսզի ընդգծեմ աշխարհի փխրունությունը: Տեսահոլովակներից մեկը նվիրված է իմ ալտեր էգոյին՝ «Buck-Man»-ին, կորցրած հայրենիքի հիշողություններին և Վենետիկի մասին նրա պատկերացումներին։ — Սերգեյ Կիշչենկո
Irina Korina
On Vacation
Installation, 2019
Inflatable fabric sculptures, photo printing, potted plants, furniture
Commissioned for “The City of Tomorrow” group show at the New Tretyakov Gallery, Moscow
In the installation of the "relaxing columns, Irina Korina recalls her childhood in Moscow, trips with her parents to the museums, cartoon characters, caricatures from magazines, children's books and cinema.
Իրինա Կորինա
«Արձակուրդում»
Ինստալացիա, 2019 թ.
Փչովի կտորից քանդակներ, ֆոտոտպագրություն, ծաղկամաններ, կահույք
Պատվիրված է Վաղվա քաղաքը խմբային ցուցադրության համար, Մոսկվայի Նոր Տրետյակովյան պատկերասրահում
«Հանգստացնող սյուների» ինստալացիայում Իրինա Կորինան հիշում է իր մանկությունը Մոսկվայում, ծնողների հետ ճամփորդությունները, թանգարանները, մուլտհերոսներին, ամսագրերի ծաղրանկարները, մանկական գրքերը և կինոն:
Anastasia Koroleva
Drop by Drop
Sound installation, 2023
Copper sheet, droppers, piezoelectric pickups, active speakers
“Drop by Drop” is a sound installation comprised of manipulated analogue granules and refers to the inclusion of natural substance in the process of creating sound. In this sound installation, water becomes a conductor between man and sound, creating a sound organism. Each drop falls on the piezoelectric element, becomes a sound granule, and is broadcasted through the speakers. The system is controlled by the participation of the viewer, who has the ability to change the speed of the falling drops on each of the droppers, thus completely changing the sound event.
Անաստասիա Կորոլյովա
«Կաթիլ առ կաթիլ»
Ձայնային ինստալացիա, 2023 թ.
Պղնձե թիթեղ, կաթիլներ, պիեզոէլեկտրական պիկապներ, ակտիվ բարձրախոսներ
«Կաթիլ առ կաթիլ»-ը ձայնային ինստալացիա է, որը բաղկացած է մանիպուլյացիայի ենթարկված անալոգային հատիկներից և վերաբերում է ձայնի ստեղծման գործընթացում բնական նյութի ընդգրկմանը: Այս ձայնային ինստալացիայի մեջ ջուրը դառնում է մարդու և ձայնի միջև հաղորդիչ՝ ստեղծելով ձայնային օրգանիզմ: Յուրաքանչյուր կաթիլ ընկնում է պիեզոէլեկտրական տարրի վրա, դառնում ձայնային հատիկ և հեռարձակվում բարձրախոսների միջոցով: Համակարգը կառավարվում է դիտողի մասնակցությամբ, ով հնարավորություն ունի փոխել կաթիլներից յուրաքանչյուրի վրա ընկնող կաթիլների արագությունը՝ այդպիսով ամբողջությամբ փոխելով ձայնային գործողությունը։
Gustavo Matamoros
Glass House — Yerevan
Sound installation, 2023
4 speakers, the inner atrium’s architectural space; non-stop cycles of 60 to 90 minutes [!tbd]
Glass House is a sound installation created for the large glass atrium at the Botanical Garden in Yerevan. This kind of sound installation seeks to make audible aspects of the particular acoustic personality of the given space. These acoustical features can be incredibly evocative when experienced as sustained tones. As they stimulate the architecture, these tones help transport the listener to a different realm of awareness and to experience a deeper connection with the invisible nature of the space. As a point of contrast, I usually like to bring in an additional, more familiar sound that is foreign to the site to provide a contrasting point of reference. — Gustavo Matamoros
Գուստավո Մատամորոս
«Ապակե տուն — Երևան»
Ձայնային ինստալացիա, 2023 թ.
4 բարձրախոս, ատրիումի ներքին ճարտարապետական տարածք
«Ապակե տուն»-ը ձայնային ինստալացիա է, որը ստեղծվել է Երևանի Բուսաբանական այգու մեծ ապակե ատրիումի համար: Այս տեսակի ձայնային տեղադրումը փորձում է լսելի կողմեր հաղորդել տվյալ տարածության որոշակի ակուստիկ անհատականությանը: Այս ակուստիկ հատկությունները կարող են աներևակայելի ոգեշնչող լինել, երբ լսելի են որպես կայուն հնչերանգներ: Քանի որ դրանք խթանում են ճարտարապետությունը, այս հնչերանգներն օգնում են ունկնդրին տեղափոխել իրազեկման այլ հարթություն, և ավելի խորը կապ զգալ տարածության անտեսանելի բնույթի հետ: Որպես հակադրման կետ՝ ես սովորաբար սիրում եմ բերել լրացուցիչ, ավելի ծանոթ ձայն, որը օտար է կայքին՝ հղման կետի հետ հակապատկեր ապահովելու համար: — Գուստավո Մատամորոս
Taguhi Torosyan
RE:Born
Interactive sound installation with 3D printed sculptural objects, 2023
Arduino; proximity sensors, audio interface; multichannel speaker system, dimmable LED lights and spotlights; 3D printing; pedestals
Special thanks to Knar Khudoyan, Sone Baghdasaryan
“RE:Born” is an immersive art installation in Yerevan's Botanical Garden. This experience weaves sound, motion, poetry, and artifacts, reflecting emotions found in hospital waiting areas, intertwined with military loss, maternal resilience, and societal procreation pressures. Motion sensors trigger poetry recitals, and a soundscape mirrors the hospital ambience and nature's serenity. The viewer is invited to explore 3D printed artifacts symbolising the journey of women expecting their newborns following IVF treatments, representing loss, hope, and resilience. RE:Born sparks contemplation on societal impacts of war, fertility, and motherhood.
Թագուհի Թորոսյան
«Վերա.ծնված»
Ինտերակտիվ ձայնային ինստալացիա 3D տպագրված քանդակագործական առարկաներով, 2023 թ.
Արդուինո, սենսորներ, աուդիո ինտերֆեյս, բազմալիք բարձրախոսների համակարգ, լուսադիոդային լուսարձակներ և կենտրոնացված լուսարձակներ, 3D տպագրություն; պատվանդաններ
Հատուկ շնորհակալություն Քնար Խուդոյանին, Սոնե Բաղդասարյանին
«RE:Born»-ը ընկղմող ինստալացիա է Երևանի Բուսաբանական այգում: Այս փորձառությունը միահյուսում է ձայնը, շարժումը, պոեզիան և արտեֆակտները՝ արտացոլելով հույզերը, որ առաջանում են հիվանդանոցների սպասասրահներում, միահյուսվում պատերազմական կորուստների, մայրական կայունության և երեխա ունենալու սոցիալական ճնշումների հետ: Շարժման սենսորները հրահրում են պոեզիայի ասմունքներ, մինչդեռ ձայնային պատկերն արտացոլում է հիվանդանոցի մթնոլորտը և բնության հանգստությունը: Դիտողին առաջարկվում է ուսումնասիրել 3D տպագրված արտեֆակտները, որոնք խորհրդանշում են կանանց ճանապարհորդությունը, որոնք սպասում են իրենց նորածինների ծնունդին IVF պրոցեդուրաներից հետո՝ ներկայացնելով կորուստ, հույս և դիմադրություն: «Վերա.ծնված»-ը ձեզ ստիպում է մտածել պատերազմի, պտղաբերության և մայրության սոցիալական ազդեցության մասին:
Mónica Naranjo Uribe
Serranía de la Macarena
Drawing installation, 2021
10 charcoal and ink drawings, digitally printed on fabric
Scientific advisor: Ana María Bedoya, biologist specialized in Podostemaceae, a family of aquatic plants to which Macarenia clavigera belongs
Singular life forms have emerged in isolated geographies, from the interaction of the specific conditions it hosts. The endemic plant “Macarenia clavigera” grows on the westernmost part of the Guiana Shield, the oldest exposed rock formation on the surface of the South-American continent, shared between the Guianas, Venezuela, Brazil and Colombia. The surface of this rock is molded with shapes that evoke the movement of waves of the ocean that once covered them. Only where water touches these rocks and flows again over them does this plant flourish.
Մոնիկա Նարանխո Ուրիբե (Կոլումբիա)
«Serranía de la Macarena»
Գծանկար ինստալացիա, 2021 թ.
10 գծագրեր փայտածուխով և թանաքով, թվային միջոցով տպագրված գործվածքի վրա
Գիտական խորհրդատու՝ Անա Մարիա Բեդոյա, կենսաբան, մասնագիտացած Podostemaceae-ի վրա: Վերջինս ջրային բույսերի ընտանիք է, որին պատկանում է Macarenia clavigera-ն։
Կյանքի առանձին ձևեր առաջացել են մեկուսացված աշխարհագրական շրջաններում՝ հատուկ պայմանների փոխազդեցության արդյունքում, որտեղ նրանք ապրում են։ «Macarenia clavigera» էնդեմիկ բույսն աճում է Գվիանայի վահանի ամենաարևմտյան մասում, որը հարավամերիկյան մայրցամաքի մակերեսի ամենահին բաց ժայռային գոյացությունն է՝ բաժանված է Գվիանայի, Վենեսուելայի, Բրազիլիայի և Կոլումբիայի միջև: Այս ժայռի մակերեսը ծածկված է օվկիանոսի ալիքների շարժումը հիշեցնող ձևերով, որոնք ժամանակին ծածկել են դրանք։ Այս բույսը ծաղկում է միայն այնտեղ, որտեղ ջուրը դիպչում է այս քարերին և նորից հոսում դրանց վրայով:
Sergey Kishchenko, Venetiae: quintum corpus, 2023 © Sergey Kishchenko
Marina Alekseeva
Marina Alekseeva is an artist. Marina Alekseeva graduated from the Vera Mukhina Higher School of Art and Design (Leningrad, USSR) as a ceramist. She works in various media including installations, objects and painting. Participant of the Moscow Biennale of Contemporary Art (2011, Russia) and Panama Biennale of Contemporary Art (2013). Winner of the Sergey Kuryokhin Contemporary Art Award (2010, Russia) in the category “Art in Public Space” (together with Boris Kazakov). Nominee for the “Golden Mask” Theatre Award (2019, Russia) for set and costume design of Vladimir Rannev’s opera “Prose” (The Stanislavsky Electrotheatre, Moscow, Russia). Her works are held in the collections of the Russian Museum (St. Petersburg, Russia), Moscow Museum of Modern Art (Russia), Multimedia Art Museum (Moscow, Russia), Fundació Sorigué (Lleida, Spain), Art Vectors Investment Partnership (Vienna, Austria) and others. She lives and works in St. Petersburg, Russia.
Մարինա Ալեքսեևա
Մարինա Ալեքսեևան արվեստագետ է։ Նա ավարտել է Վերա Մուխինայի արվեստի և դիզայնի բարձրագույն դպրոցը (Լենինգրադ, ԽՍՀՄ)՝ որպես խեցեգործ։ Նա աշխատում է տարբեր մեդիաներով՝ ներառյալ ինստալացիաներ, օբյեկտներ և նկարչություն: Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի բիենալեի (2011, Ռուսաստան) և Պանամայի ժամանակակից արվեստի բիենալեի (2013) մասնակից է, Սերգեյ Կուրյոխինի անվան ժամանակակից արվեստի մրցանակի դափնեկիր (2010, Ռուսաստան) «Արվեստը հանրային տարածքում» անվանակարգում (Բորիս Կազակովի հետ միասին), «Ոսկե դիմակ» թատերական մրցանակի հավակնորդ է (2019, Ռուսաստան) Վլադիմիր Ռաննևի «Արձակ» օպերայի բեմադրության և զգեստների ձևավորման համար (Ստանիսլավսկու անվան էլեկտրաթատրոն, Մոսկվա, Ռուսաստան): Նրա աշխատանքները պահվում են Ռուսական թանգարանի (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի թանգարանի (Ռուսաստան), Մուլտիմեդիա արվեստի թանգարանի (Մոսկվա, Ռուսաստան), Fundació Sorigué (Լեյդա, Իսպանիա), Art Vectors Investment Partnership-ի հավաքածուներում։ Նա ապրում և աշխատում է Սբ. Պետերբուրգում, Ռուսաստան։
Edgar Amroyan
Edgar Amroyan is a painter, street art, and creates media installations, he is also a curator. Graduated from Yerevan State Academy of Fine Art (Faculty of painting). His art is researching post Soviet political and science art problems. The following projects can be distinguished: "Edo's Yeraz", "Magical associations", "Soviet party", "Civil war", "Camp section number 1", "Armenian manuscripts". Edgar Amroyan is the author of the book "Suburban silence" about the Austrian scientist Konrad Lorenz's Armenian period. He published this book together with Riccardo Draghi-Lorenz. Edgar Amroyan is a founder of political art group "Aryt Laboratory". From the curator projects can be mentioned: installation art festival "Poliphonia", alternative art festival "Form crisis" and Russian artists residence "Magic and science". His works have been exhibited in Armenia and abroad, among them ACCEA and State Museum of Nature of Armenia (Yerevan, Armenia), Gallery Annarumma 404 (Napoli, Italy), Loft Arte Gallery (Valdagno, Italy), Federal Chancellery (Vienna, Austria). He lives and works in Yerevan, Armenia.
Էդգար Ամրոյան
Էդգար Ամրոյանը նկարիչ է, սթրիթ-արտ արվեստագետ, ստեղծում է մեդիա ինստալացիաներ ու նաև կուրատոր է։ Ավարտել է Երևանի Գեղարվեստի պետական ակադեմիան (գեղանկարչություն): Նրա արվեստը հետազոտում է հետխորհրդային քաղաքական և գիտական արվեստի խնդիրները։ Կարելի է առանձնացնել հետևյալ նախագծերը՝ «Էդոյի Երազ», «Կախարդական միավորումներ», «Սովետական կուսակցություն», «Քաղաքացիական պատերազմ», «Ճամբարային բաժին թիվ 1», «Հայկական ձեռագրեր»։ Էդգար Ամրոյանը ավստրիացի գիտնական Կոնրադ Լորենցի հայկական շրջանի մասին պատմող Արվարձանային լռություն գրքի հեղինակն է։ Այս գիրքը նա հրատարակել է Ռիկարդո Դրագի-Լորենցի հետ միասին։ Էդգար Ամրոյանը Art Laboratory քաղաքական արվեստի խմբի հիմնադիրն է։ Կուրատորային նախագծերից կարելի է նշել Պոլիֆոնիա ինստալացիոն արվեստի փառատոնը, Ձևի ճգնաժամ այլընտրանքային արվեստի փառատոնը և Կախարդություն և գիտություն ռուս նկարիչների կացարանը։ Նրա աշխատանքները ցուցադրվել են Հայաստանում և արտերկրում, այդ թվում՝ ACCEA-ն և Հայաստանի բնության պետական թանգարան (Երևան, Հայաստան), Annarumma 404 պատկերասրահ (Նապոլի, Իտալիա), Loft Arte պատկերասրահ (Valdagno, Իտալիա), Դաշնային կանցլեր (Վիեննա, Ավստրիա): ) Նա ապրում և աշխատում է Երևանում, Հայաստան։
Ludmila Belova
Ludmila Belova is an artist and curator. Ludmila Belova graduated from the Abramtsevo Art and Industry School (Moscow Region, USSR). She works with video, sound, painting, and photography. Ludmila Belova investigates issues of memory, space and time; studies the impact of new technologies on the human being in art practices; makes the viewer a participant of the art process through interactivity. Her works have been exhibited in Europe, USA, Russia and Asia. Participant of the Moscow Biennale of Contemporary Art (2005, 2011, Russia), exhibitions parallel to the Venice Biennale (2011, 2013, 2015, 2017, 2019, Italy) and the parallel program of the Manifesta 10 Biennale (St. Petersburg, Russia, 2014). Winner of the prize “50 Bestern” ZKM (2000, Karlsruhe, Germany) and of the Sergey Kuryokhin Award (2017, Russia) for “Best Curatorial Project”. Participant of more than 50 local and international group exhibitions and festivals. Her works are held in the collections of the Russian Museum, the Anna Akhmatova Museum, Erarta Museum (St. Petersburg, Russia), the Kolodzei Art Foundation (New York, USA), and in private collections in Switzerland, Germany and Russia. She lives and works in St. Petersburg, Russia and Montenegro.
Լյուդմիլա Բելովա
Լյուդմիլա Բելովան արվեստագետ և կուրատոր։ Նա ավարտել է Աբրամցևոյի արվեստի և արդյունաբերության դպրոցը (Մոսկվայի մարզ, ԽՍՀՄ): Նա աշխատում է վիդեոյի, ձայնային, նկարչության և լուսանկարչության հետ: Լյուդմիլա Բելովան ուսումնասիրում է հիշողության, տարածության և ժամանակի խնդիրները, և նոր տեխնոլոգիաների ազդեցությունը մարդու վրա՝ արվեստի պրակտիկաներում, երբ ինտերակտիվության միջոցները դիտողին դարձնում են արվեստի գործընթացի մասնակից: Նրա աշխատանքները ցուցադրվել են Եվրոպայում, ԱՄՆ-ում, Ռուսաստանում և Ասիայում։ Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի բիենալեի մասնակից է (2005, 2011, Ռուսաստան), Վենետիկի բիենալեին զուգահեռ ցուցադրությունների (2011, 2013, 2015, 2017, 2019, Իտալիա) և Manifesta 10 Biennale-ի զուգահեռ ծրագրի (Ռուսաստան, Ս. ), 2014) մասնակից: Արժանացել է «50 լավագույն» ZKM մրցանակի (2000թ., Կարլսրուե, Գերմանիա) և Սերգեյ Կուրյոխինի անվան մրցանակի (2017թ., Ռուսաստան) «Լավագույն կուրատորական նախագիծ» անվանակարգում: Ավելի քան 50 տեղական և միջազգային խմբակային ցուցահանդեսների և փառատոնների մասնակից է։ Նրա աշխատանքները պահվում են Ռուսական թանգարանի, Աննա Ախմատովայի թանգարանի, Էրարտայի թանգարանի (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Կոլոձեի արվեստի հիմնադրամի (Նյու Յորք, ԱՄՆ) և Շվեյցարիայի, Գերմանիայի և Ռուսաստանի մասնավոր հավաքածուներում։ Նա ապրում և աշխատում է Սանկտ Պետերբուրգում, Ռուսաստան և Չեռնոգորիայում:
Anna Frants
Anna Frants is an artist, curator in the field of media art. She graduated from the Vera Mukhina Higher School of Art and Design (Leningrad, USSR) and Pratt Institute (New York, USA). Founder of the nonprofit cultural foundation Cyland Foundation Inc. Cofounder of CYLAND MediaArtLab and CYFEST. Frants’ interactive installations have been showcased at Museum of Art and Design (New York, USA), Video Guerrilha Festival (Brazil), Manifesta 10 Biennale (2014, St. Petersburg, Russia), Hermitage Museum (St. Petersburg, Russia), Chelsea Art Museum (New York, USA), Russian Museum (St. Petersburg, Russia), Kunstquartier Bethanien (Berlin, Germany), Hatcham Church Gallery, Goldsmiths, University of London (UK), Dartington Estate (UK), Ca’ Foscari Zattere Cultural Flow Zone (Venice, Italy), MAXXI Museum (Rome, Italy), National Arts Club (New York, USA) and at other major venues all over the world. The artist’s works are held in the collections of the Russian Museum (St. Petersburg, Russia), Museum of Art and Design (New York, USA), Sergey Kuryokhin Center for Modern Art (St. Petersburg, Russia) and Kolodzei Art Foundation (New York, USA) as well as in numerous private collections. She lives and works in Miami, USA.
Աննա Ֆրանցը
Աննա Ֆրանցը արվեստագետ է և մեդիա արվեստի համադրող: Ավարտել է Վերա Մուխինայի արվեստի և դիզայնի բարձրագույն դպրոցը (Լենինգրադ, ԽՍՀՄ) և Պրատ ինստիտուտը (Նյու Յորք, ԱՄՆ)։ Cyland Foundation Inc. շահույթ չհետապնդող մշակութային հիմնադրամի հիմնադիրն է, CYLAND MediaArtLab-ի և CYFEST-ի համահիմնադիրը: Ֆրանցի ինտերակտիվ ինստալացիաները ներկայացվել են Արվեստի և դիզայնի թանգարանում (Նյու Յորք, ԱՄՆ), Video Guerrilha փառատոնում (Բրազիլիա), Manifesta 10 Biennale (2014 թ., Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Էրմիտաժում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Չելսիի արվեստի թանգարանում (Նյու Յորք, ԱՄՆ), Ռուսական թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Kunstquartier Bethanien (Բեռլին, Գերմանիա), Hatcham Church պատկերասրահում, Goldsmiths, Լոնդոնի համալսարանում (Մեծ Բրիտանիա), Dartington Estate (Մեծ Բրիտանիա), Ca' Foscari Zattere մշակութային հոսքի գոտիում (Վենետիկ, Իտալիա), MAXXI թանգարանում (Հռոմ, Իտալիա), Ազգային արվեստի ակումբում (Նյու Յորք, ԱՄՆ) և ամբողջ աշխարհի այլ խոշոր վայրեր: Արվեստագետի աշխատանքները գտնվում են Ռուսական թանգարանի (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Արվեստի և դիզայնի թանգարանի (Նյու Յորք, ԱՄՆ), Սերգեյ Կուրյոխինի անվան ժամանակակից արվեստի կենտրոնի (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան) և Կոլոդզեյ արվեստի հիմնադրամի հավաքածուներում, (Նյու Յորք, ԱՄՆ) ինչպես նաև բազմաթիվ մասնավոր հավաքածուներում։ Նա ապրում և աշխատում է Մայամիում, ԱՄՆ։
Ivan Govorkov
Ivan Govorkov is an artist. He graduated from the Ilya Repin State Academic Institute of Painting, Sculpture and Architecture (Leningrad, USSR). He is engaged in philosophy, psychology, painting, drawing, sculpture and installations; he works at the junction of traditional art and cutting-edge technologies. Professor of drawing at the Ilya Repin Institute (St. Petersburg, Russia). Recipient of the Sergey Kuryokhin Award (2012, Russia) for “Best Work of Visual Art” (together with Elena Gubanova). His works have been exhibited at major Russian and foreign venues, including the Hermitage Museum (St. Petersburg, Russia), Russian Museum (St. Petersburg, Russia), Museum of Moscow (Russia), University Ca’ Foscari (Venice, Italy), Chelsea Art Museum (New York, USA), Kunstquartier Bethanien (Berlin, Germany) and Sky Gallery 2 (Tokyo, Japan). Participant of the Manifesta 10 parallel program (2014, St. Petersburg, Russia) and several exhibitions parallel to the Venice Biennale (since 2011, Venice, Italy); frequent participant of CYFEST. Since 1990, he has worked in collaboration with Elena Gubanova. He lives and works in St. Petersburg, Russia.
Իվան Գովորկով
Արվեստագետ է: Ծնվել է 1949 թվականին ԽՍՀՄ Լենինգրադ քաղաքում։ Ավարտել է Իլյա Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության պետական ակադեմիական ինստիտուտը (Լենինգրադ, ԽՍՀՄ): Զբաղվում է փիլիսոփայությամբ, հոգեբանությամբ, նկարչությամբ, գծանկարչությամբ, քանդակագործությամբ և ինստալացիաներով։ Նա աշխատում է ավանդական արվեստի և նորագույն տեխնոլոգիաների հանգույցում: Իլյա Ռեպինի անվան ինստիտուտի գծանկարչության պրոֆեսոր է (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան)։ Սերգեյ Կուրյոխինի անվան մրցանակի դափնեկիր է (2012, Ռուսաստան) «Վիզուալ արվեստի լավագույն ստեղծագործության համար» (Ելենա Գուբանովայի հետ միասին): Նրա աշխատանքները ցուցադրվել են ռուսական և արտասահմանյան խոշոր թանգարաններում և կենտրոններում՝ այդ թվում Էրմիտաժում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Ռուսական թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Մոսկվայի թանգարանում (Ռուսաստան), Կա Ֆոսկարի համալսարանում (Վենետիկ, Իտալիա), Չելսիի արվեստի թանգարանում (Նյու Յորք, ԱՄՆ), Kunstquartier Bethanien- ում (Բեռլին, Գերմանիա) և Sky Gallery 2-ում (Տոկիո, Ճապոնիա)։ Manifesta 10-ի զուգահեռ ծրագրի (2014 թ., Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան) և Վենետիկի բիենալեին զուգահեռ մի քանի ցուցահանդեսների (2011 թվականից, Վենետիկ, Իտալիա), ինչպես նաև CYFEST-ի հաճախակի մասնակից է: 1990 թվականից աշխատել է Ելենա Գուբանովայի հետ: Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում:
Gray Cake is an art duo, made up of Alexander Serechenko and Katya Pryanik. Katya graduated from the Rodchenko Art School of Photography and Multimedia. She works with experimental manual photo printing, video, photo, installation. Alexander is a programmer with a MEPhI InfoSec degree, as well as a musician and artist specializing in interactive environments and generative practices. Both have Masters degrees in Digital Art from the Far Eastern Federal University (Russia), winners and laureates of Pixel Fest (Yekaterinburg, Russia), Audi Born Digital Award (Moscow, Russia), Re:Store Digital Earth (Moscow, Russia), EOFA International Residence (Geneva, Switzerland). Their works are held in the collections of the Multimedia Art Museum (Moscow, Russia) and the Flux Foundation (Geneva, Switzerland).
“When we united in a duo, combining completely different experience in working with materials and technologies, we realized that the ‘old’ mediums do not have artistic relevance, but have a powerful historical code that has already become part of the culture of perception, while the ‘new’ mediums require deep rethinking to become a modern tool and assistant to the artist, and not just pure technology. We practice combining traditional artistic techniques and new technologies. At these intersections, new meanings are formed that cannot exist otherwise. We call this phenomenon ‘cross-media’ and use it as the main technique in our work.” — Gray Cake
Gray Cake
Gray Cake-ը Ալեքսանդր Սերեչենկոյի և Կատյա Պրյանիկի արվեստային զույգն է։ Կատյան ավարտել է Ռոդչենկո լուսանկարչության և մուլտիմեդիայի արվեստի դպրոցը։ Աշխատում է փորձարարական ձեռքով ֆոտոտպագրության, վիդեոյի, լուսանկարչության, ինստալացիայի բնագավառներում։ Ալեքսանդրը ծրագրավորող է՝ MEPhI տեղեկատվական անվտանգության աստիճանով, ինչպես նաև երաժիշտ և արվեստագետ, մասնագիտացած է ինտերակտիվ միջավայրերում և գեներատիվ պրակտիկաներում: Երկուսն էլ Հեռավոր Արևելքի Դաշնային Համալսարանի (Ռուսաստան) թվային արվեստի մագիստրոսի կոչում ունեն, Pixel Fest (Եկատերինբուրգ, Ռուսաստան), Audi Born Digital Award (Մոսկվա, Ռուսաստան), Re:Store Digital Earth (Մոսկվա, Ռուսաստան) հաղթողներ և դափնեկիրներ են, EOFA միջազգային նստավայր (Ժնև, Շվեյցարիա): Նրանց աշխատանքները գտնվում են Մուլտիմեդիա արվեստի թանգարանի (Մոսկվա, Ռուսաստան) և Flux հիմնադրամի (Ժնև, Շվեյցարիա) հավաքածուներում։
«Երբ մենք միավորվեցինք որպես զույգ՝ համատեղելով բոլորովին տարբեր փորձառությունները նյութերի և տեխնոլոգիաների հետ, մենք հասկացանք, որ «հին» միջավայրերը գեղարվեստական նշանակություն չունեն, այլ ունեն հզոր պատմական ծածկագիր, որն արդեն դարձել է ընկալման մշակույթի մաս, մինչդեռ «նոր» մեդիաները խորը վերանայման կարիք ունեն՝ ժամանակակից գործիք և արվեստագետի օգնական դառնալու, այլ ոչ թե մնալու միայն մաքուր տեխնիկա: Մենք կիրառում ենք ավանդական գեղարվեստական տեխնիկայի և նոր տեխնոլոգիաների համադրություններ: Այս խաչմերուկներում ձևավորվում են նոր իմաստներ, որոնք այլ կերպ չեն կարող լինել։ Մենք այս երևույթն անվանում ենք «միջմեդիա» և այն օգտագործում ենք որպես հիմնական գործիք մեր աշխատանքում»։ — Gray Cake
Styopa Grigoryan
Styopa Grigoryan is an artist. His artistic practice is focused on keeping art and life on one plane. Grigoryan’s academic education and artistic circles consist of diverse layers of society. He treats the frequent collision of these extremely different environments as an artistic experience. Styopa Grigoryan is experimenting with fine arts, probing various materials and styles: from collage to sculpture, from geometric abstraction to symbolism. He founded the DADA hub art gallery. Currently, he lives in Echmiadzin, in Armenia.
Ստյոպա Գրիգորյան
Ստյոպա Գրիգորյանը արվեստագետ է. Նրա գեղարվեստական պրակտիկան ուղղված է արվեստն ու կյանքը մեկ հարթության վրա պահելուն։ Գրիգորյանի ակադեմիական կրթությունը և գեղարվեստական շրջանակները բաղկացած են հասարակության տարբեր շերտերից։ Այս չափազանց տարբեր միջավայրերի հաճախակի բախմանը նա վերաբերվում է որպես գեղարվեստական փորձի։ Ստյոպա Գրիգորյանը փորձարկում է կերպարվեստը, զննում տարբեր նյութեր ու ոճեր՝ կոլաժից մինչև քանդակ, երկրաչափական աբստրակցիայից մինչև սիմվոլիզմ։ Նա հիմնել է DADA hub արվեստի պատկերասրահը։ Ներկայումս նա ապրում է Էջմիածնում, Հայաստան։
Sander Hagelaar
Sander Hagelaar is an experiential designer and artist with a profound fascination for the materials and movements found in the natural world. Embracing these elements, Hagelaar creates environments that allow for spontaneous occurrences, emphasizing freedom and unpredictability. This approach extends to a social dimension. Hagelaar's conceptual and experimental practice draws on physics, bringing "living" objects and installations to life through kinetic motion or controlled chemical reactions. These projects foster shared experiences, exploring the concepts of chance and unexpected reactions. Intangible forces such as light, gravity, and air also play pivotal roles in his designs.
Սանդեր Հագելարը
Սանդեր Հագելարը փորձառու դիզայներ և արվեստագետ, ով խորապես հմայված է բնական աշխարհում հայտնաբերված նյութերով և շարժումներով: Ընդգրկելով այս տարրերը՝ Հագելարը ստեղծում է միջավայրեր, որոնք թույլ են տալիս ինքնաբուխ երևույթներ՝ ընդգծելով ազատությունն ու անկանխատեսելիությունը: Այս մոտեցումը տարածվում է սոցիալական հարթության վրա: Հագելարի հայեցակարգային և փորձարարական պրակտիկան հենվում է ֆիզիկայի վրա՝ կյանքի կոչելով «կենդանի» առարկաները և կայանքները՝ կինետիկ շարժման կամ վերահսկվող քիմիական ռեակցիաների միջոցով։ Այս նախագծերը խթանում են համատեղ փորձը՝ ուսումնասիրելով պատահականության և անսպասելի ռեակցիաների հասկացությունները: Ոչ նյութական ուժերը, ինչպիսիք են լույսը, ձգողականությունը և օդը, նույնպես առանցքային դեր են խաղում նրա նախագծերի մեջ:
Sergey Kishchenko
Sergey Kishchenko is an artist. He studied at the Russian Academy of Theater Arts (RATI/GITIS); at the Institute of Contemporary Art Problems (IPSI/ICA Moscow, 2012–2014), the Open School of Manezh/MediaArtLab (2013–2015), and did an internship at Goldsmiths College in London, UK (2013). Sergey Kishchenko works with contemporary notions of democratic ideals, illusions and dreams of post-Soviet Russia. Through a synthesis of media — the genres of performance, theater, film, video-art, installation, and photo-documentation are equally present in his work — he constructs contemporary mythological inventions and explores the attributes that have become signs of cultural tradition in their modern interpretation. He currently lives and works in Venice.
Սերգեյ Կիշչենկոն
Սերգեյ Կիշչենկոն արվեստագետ է: Սովորել է Ռուսաստանի թատերական արվեստի ակադեմիայում (RATI/GITIS), Ժամանակակից արվեստի հիմնախնդիրների ինստիտուտում (IPSI/ICA Մոսկվա, 2012–2014), Մանեժի բաց դպրոցում/MediaArtLab (2013–2015) և պրակտիկա է անցել Լոնդոնի Գոլդսմիթս քոլեջում (Մեծ Բրիտանիա, 2013): Սերգեյ Կիշչենկոն աշխատում է ժողովրդավարական իդեալների ժամանակակից պատկերացումներով, պատրանքներով և հետխորհրդային Ռուսաստանի երազանքներով։ Մեդիաների սինթեզի միջոցները՝ փերֆորմանս, թատրոն, կինո, վիդեո-արտ, ինստալացիա և ֆոտոփաստաթղթավորման ժանրեր, հավասարապես առկա են նրա ստեղծագործություններում՝ ժամանակակից մեկնաբանությամբ: Ներկայումս ապրում և աշխատում է Վենետիկում։
Irina Korina graduated from Russian Academy of Theatre Arts in 2000 (faculty of stage design). She also studied at the Institute of Contemporary Art in Moscow, and in the Academy of Fine Arts in Vienna. As a stage designer, she collaborated with many Russian theaters, from the beginning of 2000-s started working in cinema. In 2009 Irina Korina was one of participants of the exhibition in the Russian pavilion at 53rd Venice Biennale. In 2017 her installation was presented within the main project of the 57th Venice Biennale. Her solo shows were presented in GRAD foundation (London, UK), Brooklyn Academy of Music (New York, USA), Moscow Museum of Modern Art (Russia), within Steirischer Herbst festival (Graz, Austria). Korina took part in numerous group shows, including M HKA museum (Antwerp, Belgium), Saatchi gallery (London, UK), Kühlhaus space (Berlin, Germany).
Իրինա Կորինան
Իրինա Կորինան 2000 թվականին ավարտել է Ռուսաստանի թատերական արվեստի ակադեմիան (բեմանկարչության ֆակուլտետ): Սովորել է նաև Մոսկվայի Ժամանակակից արվեստի ինստիտուտում և Վիեննայի Գեղարվեստի ակադեմիայում։ Որպես բեմանկարիչ՝ համագործակցել է բազմաթիվ ռուսական թատրոնների հետ, 2000-ականների սկզբից սկսել է աշխատել կինոյում։ 2009 թվականին Իրինա Կորինան Վենետիկի 53-րդ բիենալեի ռուսական տաղավարում ցուցահանդեսի մասնակիցներից էր։ 2017 թվականին նրա ինստալացիան ներկայացվել է Վենետիկի 57-րդ բիենալեի գլխավոր նախագծի շրջանակներում։ Նրա անհատական ցուցադրությունները ներկայացվել են GRAD հիմնադրամում (Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա), Բրուքլինի երաժշտական ակադեմիայում (Նյու Յորք, ԱՄՆ), Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի թանգարանում (Ռուսաստան), Steirischer Herbst փառատոնի շրջանակներում (Գրաց, Ավստրիա): Կորինան մասնակցել է բազմաթիվ խմբակային ցուցադրությունների՝ ներառյալ M HKA թանգարանը (Անտվերպեն, Բելգիա), Saatchi պատկերասրահը (Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա), Kühlhaus space-ը (Բեռլին, Գերմանիա):
Anastasia Koroleva
Anastasia Koroleva is a transdisciplinary artist, sound artist, and performer. Koroleva works in the field of multimedia and sound installation, interactive and autonomous sound objects, multichannel soundscapes, and performative practices at the intersection of art and science.
Her artistic interests have led her to research the relationship between human and technology, the development of sound machines, the inclusion of natural and other agents in the process of creating art works, the impact of technology on sensory and cognitive perception. Participated in exhibitions and festivals in Europe and Russia, including Ars Electronica (Austria), the State Tretyakov Gallery, The Polytechnic Museum and the Multimedia Art Museum (Russia), DISTANT.gallery (The Netherlands), the Wrong biennale (online program, Spain), Soundmit (Italy), and others. She currently lives and works in Spain.
Անաստասիա Կորոլևան
Անաստասիա Կորոլևան միջգիտակարգային արվետսգետ է, հնչյունային արտիստ և կատարող: Կորոլևան աշխատում է մուլտիմեդիա և ձայնային ինստալացիայի, ինտերակտիվ և ինքնավար ձայնային օբյեկտների, բազմալիքային ձայնային պատկերների և արվեստի և գիտության խաչմերուկում, պերֆորմատիվ պրակտիկայի ոլորտում:
Նրա գեղարվեստական հետաքրքրությունները ստիպել են նրան հետազոտել մարդու և տեխնոլոգիայի փոխհարաբերությունները, ձայնային մեքենաների զարգացումը, արվեստի գործեր ստեղծելու գործընթացում բնական և այլ գործոնների ընդգրկումը, տեխնոլոգիայի ազդեցությունը զգայական և ճանաչողական ընկալման վրա: Մասնակցել է Եվրոպայում և Ռուսաստանում ցուցահանդեսների և փառատոների, այդ թվում՝ Ars Electronica (Ավստրիա), Պետական Տրետյակովյան պատկերասրահում, Պոլիտեխնիկական թանգարանում և Մուլտիմեդիա Արվեստի թանգարանում (Ռուսաստան), DISTANT.gallery -ում(Նիդեռլանդներ), The Wrong բիենալեում (առցանց ծրագիր, Իսպանիա), Soundmit -ում(Իտալիա) և այլն։ Ներկայումս ապրում և աշխատում է Իսպանիայում։
Gustavo Matamoros is North American composer born in Venezuela who creates experimental music and sound art. He is the founder of the Subtropics Festival in Miami and a core member of Frozen Music — a sound art collective with David Dunn and Rene Barge that has included Russell Frehling and David Behrman. He is best known for his work with small sounds, as well as for his sound portraits; the use of “gated” recorded sound as an interactive element in live electroacoustic performance; his “noise melodies”; and for his site-specific and public sound art installations.
Գուստավո Մատամորոսը
Գուստավո Մատամորոսը հյուսիսամերիկյան կոմպոզիտոր է, որը ծնվել է Վենեսուելայում: Նա ստեղծում է փորձարարական երաժշտություն և սաունդ արտ: Նա Մայամիի Subtropics փառատոնի հիմնադիրն է և Frozen Music-ի հիմնական անդամը՝ ձայնային արվեստի կոլեկտիվ Դեյվիդ Դաննի և Ռենե Բարգի հետ, որում ներառված են Ռասել Ֆրելինգը և Դեյվիդ Բերմանը: Նա առավել հայտնի է փոքր հնչյուններով իր աշխատանքով, ինչպես նաև ձայնային դիմանկարներով, «Դարպասավոր» ձայնագրված ձայնի օգտագործմամբ՝ որպես ինտերակտիվ տարր կենդանի էլեկտրաակուստիկ կատարման մեջ, իր «աղմուկի մեղեդիների», ինչպես նաև իր տեղհատուկ և հանրային ձայնային արվեստի ինստալացիաների համար:
Taguhi Torosyan
Taguhi Torosyan is an artist, curator, and researcher, founder of Ars Techne Lab. Taguhi Torosyan is currently pursuing a Ph.D. in Arts and Cultural Studies at the Academy of Fine Arts Vienna. Her research delves into the intersections of hacker/maker cultures, feminist new materialisms, relational art, pedagogy, and posthuman ecologies. As a former member of Mz* Baltazar's Laboratory hackerspace and PEEK fellow, her focus lies in the "Feminist Hacking: Building Circuits as an Artistic Practice" project. Her work has been exhibited internationally, and she has curated exhibitions, programs, and workshops with a keen emphasis on media art, performance, and cinema.
Թագուհի Թորոսյանը
Թագուհի Թորոսյանը արվեստագետ, կուրատոր և հետազոտող է, Ars Techne Lab-ի հիմնադիրը։ Թագուհի Թորոսյանն այժմ իր բ.գ.թ. է իրականացնում Վիեննայի Գեղարվեստի ակադեմիայի արվեստների և մշակութաբանության ոլորտում: Նրա հետազոտությունը խորանում է հաքերների/ստեղծագործական մշակույթների, ֆեմինիստական նոր մատերիալիզմների, հարաբերական արվեստի, մանկավարժության և հետմարդկային էկոլոգիաների խաչմերուկներում: Որպես Mz* Baltazar's Laboratory hackerspace-ի նախկին անդամ և PEEK-ի գործընկեր՝ նրա ուշադրության կենտրոնում է Feminist Hacking. Building Circuits as an Artistic Practice նախագիծը: Նրա աշխատանքները ցուցադրվել են միջազգային մակարդակով, և նա կազմակերպել է ցուցահանդեսներ, ծրագրեր և աշխատաժողովներ՝ շեշտը դնելով մեդիա արվեստի, փերֆորմանսի և կինոյի վրա:
Mónica Naranjo Uribe is a visual artist and an editor. Mónica is graduated from Visual Arts and Graphic Design in Medellín (Colombia) and the master program Communication Art and Design from the Royal College of Art in London (UK). Her geological oriented artistic research has been focused on rocks and underground formations that she explores in particular geographies and contexts. She combines scientific and intuitive perspectives based on her encounters with territories, to create site-specific interventions, videos, installations, sculptures, drawings and publications. She is founder and editor of Nómada Ediciones, an independent publishing project specialized on narratives of places through cartographies, artist books and zines.
Մոնիկա Նարանջո Ուրիբեն
Մոնիկա Նարանջո Ուրիբեն վիզուալ արվեստագետ և խմբագիր է: Մոնիկան ավարտել է Մեդելինի (Կոլումբիա) Վիզուալ արվեստների և գրաֆիկական դիզայնի ֆակուլտետը, և ունի մագիստրոսի կոչում Լոնդոնի Արվեստի թագավորական քոլեջի (Մեծ Բրիտանիա) Հաղորդակցության և դիզայնի ֆակուլտետից: Նրա՝ երկրաբանության վրա հիմնված գեղարվեստական հետազոտությունները կենտրոնացել են ժայռերի և ստորգետնյա գոյացությունների վրա, որոնք նա ուսումնասիրում է հատուկ աշխարհագրական և համատեքստային միջավայրերում: Նա միավորում է գիտական և ինտուիտիվ հեռանկարները՝ հիմնված տարածքների հետ իր հանդիպումների վրա՝ ստեղծելու տեղհատուկ միջամտություններ, տեսանյութեր, ինստալացիաներ, քանդակներ, գծագրեր և հրապարակումներ: Նա Nómada Ediciones-ի հիմնադիրն ու խմբագիրն է. անկախ հրատարակչական նախագիծ, որը մասնագիտացած է քարտեզագրության, արվեստագետների գրքերի և ամսագրերի միջոցով վայրերի մասին պատմություններ պատմելու մեջ: